نویسنده
همه چیز درباره UI صفر
باید با این حقیقت روبرو بشیم، ما همه اعتیاد پیدا کردیم! ما جهان رو با موبایلهامون میبینیم و روزهامون رو با سری خم شده، روی صفحههای نورانی مستطیل شکل میگذرونیم و در فضای مجازی دور میزنیم. در دنیای آنلاین همه به هم نزدیکن؛ ما ۱۴۰ کاراکتر مینویسیم تا اون رو برای کسی که در یک منطقهی زمانی کاملاً متفاوت زندگی میکنه، توییت کنیم.
کاربران دنیای نت، امروز به این ابزار خیلی وابسته شدن: از پیشبینی وضعیت آب و هوا گرفته تا تصمیمگیری برای خوردن شام امشب. خوشبختانه برای ما (و چشمان ما) طراحیهای نوینی در جهت نحوهی تعامل با موبایل انجام شده.
به زودی این دستگاهها وارد رابطهی بهتری با ما میشن و این امکان رو میدن تا وابستگی کمتری به صفحهی نمایش داشته باشیم. با ظهور فنآوریهایی مثل chatbots و همچنین حرکت به سوی تعامل با کاربر با استفاده از عامل صدا؛ ما در حال دور شدن از رابطهای سنتی مبتنی بر صفحه نمایشیم، که هر روزه با اون سر و کار داریم.
یک الگوی جدید، اما نه مناسب به نام UI صفر وجود داره، که شاخهای از طراحی UI (رابط کاربری) محسوب میشه. این عامل، رابط کاربری گرافیکی که قبلاً از اون استفاده میکردیم رو نوسازی و توسعه میده و نحوهی ارتباط و رفتار ما رو با فناوری و تکنولوژیها تغییر میده.
UI در دنیای امروز
برای درک نیاز به این تحول، بیا نگاهی به نحوهی ارتباطمون با فناوری بندازیم. بیشتر ما از طریق رابط کاربری گرافیکی (GUI)؛ به صورت روزانه با دستگاههای هوشمند (موبایل، تبلت، کامپیوتر) تعامل داریم.
GUI یک نوع رابطه، که به کاربران امکان میده تا از طریق آیکونهای گرافیکی و نشانگرهای بصری، مثل نشانهگذاری ثانویه (secondary notation: مجموعهای از نشانههای بصریه که برای بهبود خوانایی یک نماد رسمی، استفاده میشه)، بر خلاف رابطهای مبتنی بر متن (text-based interfaces)، برچسبهای فرمان تایپ شده (typed command labels) یا نویگیشن متن (text navigation)، با دستگاههای الکترونیکی ارتباط برقرار کنن.
این همون چیزیه که وقتی از دستگاههای موبایل و کامپیوتر برای انجام هر کاری استفاده میکنیم، میبینیم. رابط کاربری گرافیکی؛ در صفحات نمایش وجود دارن و کاربر میتونه با استفاده از ترکیب ماوس/صفحه کلید و یا ضربه زدن و کشیدن ((swipe اطلاعات رو انتقال بده.
اگه بخوایم به صورت منصفانهای به موضوع بپردازیم، رابطها؛ از خاستگاه اولیهشون فاصلهی زیادی گرفتن، اما هنوز بهترین تجربهها رو برای کسایی که از اونها استفاده میکنن، ارائه نکردن. ما همیشه تعداد زیادی اپلیکیشن رو دانلود میکنیم و برای انجام کارهای روزانه، بارها بر روی صفحات گوشی کلیک میکنیم. خوشبختانه طراحان و توسعهدهندگان، برای حل این مشکل در تلاشن تا تغییرات جالبی رو برای ما ایجاد کنن. هدف UIصفر؛ انقلابی عظیم در تعامل انسان با کامپیوتر و موبایل ایجاد میکنه. UI صفر؛ انقلابی عظیم در تعامل انسان با کامپیوتر و موبایل ایجاد میکنه.
UI صفر تفکری ورای صفحه نمایش
"با نگاهی به آینده، قدم بزرگ بعدی اینه که مفهوم دستگاه از بین بره." - Sundar Pichai Google C.E.O
UIصفر ابداعیه که اولین بار توسط اندی گودمن (Andy Goodman) طراح Fjord بیان شد. UIصفر؛ به الگویی اشاره داره که در اون حرکات، صدا، نگاهها و حتی افکار میتونن باعث بشن که سیستمهای اطراف ما، به ما پاسخ بدن. کاربران به جای استفاده از کلیک، تایپ و ضربه زدن؛ اطلاعات رو از طریق صدا، حرکات و لمس کردن انتقال میدن. تعاملات از موبایل و کامپیوتر فراتر میرن و به همهی دستگاههای فیزیکی که امروزه با آنها سر و کار داریم، منتقل میشن.
اهداف UI صفر
- تا حد امکان از دید کاربر حذف بشه و به کمترین حالت ممکن برسه.
- صرفهجویی در زمان استفاده از کامپیوتر، در حالی که هنوز هم به همون نتایجی که قبل از استفاده از UI صفر داشتی، برسی.
- دستگاهها بتونن مکالمات روزمره، رفتارها و حرکات کاربران رو خود درک کنن.
روشهای جدید تعامل با دستگاهها
UI صفر مفهوم جدیدی نیست. حتی تو ممکنه تا حالا از اون هم استفاده کرده باشی. این دستگاهها برای برقراری ارتباط، متکی از رابطهای حرکتی، صوتی و متنی استفاده میکنن.
رابطهای حرکتی
رابطحرکتی از حسگرها، دوربینها یا ترکیبی از هر دو رو استفاده میکنه تا یک حرکتی خاصی که کاربر ایجاد میکنه و در یک عمل (حالت) خاص نقشهبرداری میشه رو شناسایی کنه..
مثل:
Xbox Kinect - Magic Leap - Project Soli
رابطهای مبتنی بر صدا
" Xbox روشن! hey siri! الکسا هوا چجوریه؟ باشه گوگل" اینها جملههایین که احتمالاً قبلاً اونا رو شنیدی یا حتی از اونا استفاده کردی. به وسیله رابطهای مبتنی بر صدا، کاربر مستقیماً با دستگاه صحبت میکنه که (امیدوارم) با جواب مربوط به درخواست، پاسخ بده.
مثل:
Google Home - Amazon Echo
رابطهای پیام رسانی
با ظهور چت بات، هر درخواست، فقط یک نوع پیام از راه دور محسوب میشه. اصولاً تو در حال ارسال پیامی به کامپیوتری، که پرسشها و پاسخهای تو رو ارزیابی میکنه و به طور مشابه، به تو پاسخ میده، انگار تو با یک انسان حقیقی مکالمه داری. تو میتونی دفعهی بعد که یک پیتزا، در حین کارِت سفارش بدی؛ فقط کافیه بگی" سفارش". دستگاه با کارت اعتباری تو ارتباط برقرار میکنه و دیگه نیازی نیست تو کاری انجام بدی.
مثل:
Facebook M - Google assistant
درسته که وسایل ارتباطی جدید، پیشروی UI صفرن، اما در کوتاه مدت، صفحههای لمسی امروزی قابل حذف نیستن.
نگران نباشید، صفحههای نمایشگر شما از بین نمیروند!
"ما هرگز نمیخوایم صفحههای دستگاههایی که هرروز با اونا سر و کار داریم رو از دست بدیم. ما میخوایم به صفحهی نمایشهای بیشتری دست پیدا کنیم، همهی دستگاههای ما، تبدیل به یک صفحه نمایش میشن." اندی گودمن Andy Goodman
دنیای واقعی Zero UI خود به خود به وجود نمیاد. در حقیقت ما احتمالاً در مکانهای بیشتری، به صفحهی نمایش دسترسی پیدا میکنیم. . این کار به ما این امکان رو میده تا کارهامون رو خیلی کارآمدتر انجام بدیم. اما اگه بتونیم صفحهی نمایش رو، با حالتهای دیگره تعامل مثل دستورات صدا و حرکات تکمیل کنیم؛ میتونیم سرعت تعامل رو زیاد کنیم و زمان بیشتری رو در دنیای واقعی صرف کنیم و از کارمون لذت ببریم. با استفاده از UI صفر دادهها و اطلاعات متنی، راهی رو برای این کار ایجاد میکنه که دستگاهها؛ ما رو در سطح بسیار صمیمیتر و فردیتری درک کنه.
طراحی UI صفر به وسیله دادهها
گودمن میگه: هرچی از صفحه نمایش دورتر شیم، باید رابطهای بیشتری به سمت خودکار شدن و قابل پیشبینی بودن، حرکت کنن. الان دادهها به وسیله متن به کاربر ارائه داده میشن. در حال حاضر ایدههایی برای طراحی متن با سرویسهایی مثل Google Now میتونیم بینیم، که میتونه زمان رسیدن به محل کار/خونه رو تخمین بزنه، اطلاعات حمل و نقل برای خریدهای آنلاین رو ردیابی کنه و به روزرسانیهایی در وبسایتهایی که اغلب بازدید میشن رو در اختیار کاربران قرار میده.
از دادههای متنی، برای نحوه پاسخگویی دستگاه استفاده میشه. مثلاً تو از گوگل بپرسی که اولین کسی که روی ماه قدم گذاشت کی بود؟ بعد بپرسی: قد اون چقدر بود؟ Google متن سؤال قبلی رو به خاطر میاره تا پاسخ سؤال دوم رو بهت بده.
ماشینهای جدید فقط میخوان بدونن که چطور موارد اضافی رو فیلتر کنن و فقط اطلاعاتی رو که در اون زمان و مکان فعلی مهمه رو به ما بدن.
آینده UI
رابطهای کاربری آینده، در دنیای فیزیکی ادغام میشن. با دور شدن تجربه، فقط با استفاده از صفحهی نمایش؛ طراحی، روش طبیعی و انسانیتری در برقراری ارتباط با دستگاهها رو در اختیار کاربران قرار میده. به زودی همه ما میتونیم با دستگاههامون گفتگو کنیم، انگار که اونا به دستیار شخصی ما تبدیل شدن. برنامهریزی برای خوردن شام در بیرون از خونه، خیلی آسون میشه. فقط کافیه که از گوگل بخوای برای ساعت ۷ عصر، یک میز در رستوران مورد علاقهات رزرو کنه، بدون اینکه بخوای برنامهای باز کنی یا به وبسایت خاصی بری. صفحهی نمایشها همچنان در همهجا وجود خواهد داشت اما با استفاده از دادهها و اطلاعات متنی UI صفر، راهی رو برای دستگاههایی که با اون کار میکنیم ایجاد میکنه تا ما رو در یک سطح بسیار صمیمیتر و فردیتر درک کنن.
نظرات شما: